Η πρόληψη των λοιμωδών νοσημάτων είναι κλειδί για τη δημόσια υγεία, καθώς είναι πάντα καλύτερο να προλαμβάνει κανείς παρά να θεραπεύει. Οι εμβολιασμοί προλαμβάνουν την εμφάνιση της νόσου και προστατεύουν όσους εμβολιάζονται αλλά και αυτούς που δεν έχουν εμβολιαστεί μέσω του φαινομένου της συλλογικής ανοσίας ή ανοσίας της αγέλης (όσο περισσότεροι άνθρωποι εμβολιάζονται σε μια ορισμένη κοινότητα τόσο η νόσος δεν μπορεί να εξαπλωθεί).
Είναι ευρέως αποδεκτό ότι με την εξαίρεση της χρήσης πόσιμου νερού, κανένα άλλο μέσο (συμπεριλαμβανομένων και των αντιβιοτικών) εκτός από τα εμβόλια δεν είχε τόσο σημαντική επίδραση στη μείωση της θνησιμότητας. Οι εμβολιασμοί εξαφάνισαν ή περιόρισαν σημαντικά ορισμένα πολύ σοβαρά μεταδοτικά νοσήματα (ευλογιά, διφθερίτιδα, πολιομυελίτιδα) και αποτελούν ένα από τα δέκα εξαιρετικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα στον τομέα της δημόσιας υγείας.
Στην εποχή μας υπολογίζεται ότι 100 εκατομμύρια παιδιά εμβολιάζονται μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής τους και τα εμβόλια προλαμβάνουν 2,5 εκατομμύρια θανάτους παιδιών ετησίως. Πολλοί είναι οι παράγοντες που συνέβαλαν σ΄ αυτή την επιτυχία, από τους οποίους ο σημαντικότερος ήταν η πρόοδος της βιοτεχνολογίας, που οδήγησε στην παραγωγή εμβολίων με χαμηλό ποσοστό ανεπιθύμητων ενεργειών και υψηλό επίπεδο ασφάλειας και αποτελεσματικότητας. Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της προηγμένης τεχνολογίας αποτελούν το ακυτταρικό εμβόλιο του κοκκύτη, τα συζευγμένα εμβόλια κατά του αιμόφιλου τύπου β, του μηνιγγιτιδόκοκκου και του πνευμονιόκοκκου, καθώς και το ανασυνδυασμένο εμβόλιο κατά της ηπατίτιδας Β . Νέες τεχνικές, όπως αυτή της αντίστροφης μηχανικής ανάπτυξης εμβολίων (reverse vaccinology), υπόσχονται στο μέλλον την παρασκευή εμβολίων έναντι κι άλλων παθογόνων (μηνιγγιτιδοκόκκου τύπου Β).
Παρακάτω φαίνονται αναλυτικά τα νοσήματα που προλαμβάνονται από τον εμβολιασμό:
Ανάμεσα στα νοσήματα, τα οποία προλαμβάνονται με εμβολιασμό, η πολιομυελίτιδα έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς αποτέλεσε στο παρελθόν μάστιγα και η επιδημιολογία της άλλαξε ριζικά μετά την εισαγωγή του εμβολίου αρχικά με αδρανοποιημένο ιό (Salk) και μετά με εξασθενημένο ιό (Sabin).
Μετά την εφαρμογή συστηματικού εμβολιασμού και στενής επιδημιολογικής επιτήρησης ο ΠΟΥ. ανακήρυξε ως περιοχές ελεύθερες πολιομυελίτιδας (polio free regions) την Αμερικανική Ήπειρο το 1994, το Δυτικό Ειρηνικό το 2000 και την Ευρώπη το 2002. Ο στόχος της εκρίζωσης της πολιομυελίτιδας ήταν εφικτός καθότι οι ιοί προσβάλλουν μόνο τον άνθρωπο χωρίς ύπαρξη ενδιάμεσων ξενιστών, υπάρχει αποτελεσματικό και φθηνό εμβόλιο, η ανοσία διαρκεί εφόρου ζωής και ο ιός επιβιώνει στο περιβάλλον μόνο για πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Για τη διατήρηση της Ευρώπης και των άλλων περιοχών ως ελεύθερες πολιομυελίτιδας, ο ΠΟΥ έθεσε σε εφαρμογή την επιτήρηση της οξείας χαλαρής παράλυσης (ΟΧΠ.) σε όλα τα άτομα<15 ετών, αλλά και οποιασδήποτε ηλικίας, όταν υπάρχει υποψία πολιομυελίτιδας.
Στην Ελλάδα από το 1970 εμφανίστηκαν μόνο σποραδικά κρούσματα πολιομυελίτιδας, τα οποία αφορούσαν ανεμβολίαστα παιδιά. Η τελευταία συρροή κρουσμάτων καταγράφηκε το 1996 και αφορούσε 5 ανεμβολίαστα παιδιά αθιγγάνων. Από το 1997 και μετά δεν ανιχνεύθηκε κρούσμα.
Στη χώρα μας η επιτήρηση της ΟΧΠ. είναι καθοριστικής σημασίας λόγω ιδιαιτεροτήτων, όπως η είσοδος μεταναστών και προσφύγων από ενδημικές περιοχές, η ύπαρξη ειδικών πληθυσμιακών ομάδων με χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη, όπως οι αθίγγανοι και η γειτνίαση με χώρες μέχρι πριν ενδημικές ή όπου κατέρρευσαν τα συστήματα υγείας.
Η ιλαρά είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική οξεία ιογενής νόσος, που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές ακόμη και το θάνατο. Παρά την εφαρμογή αποτελεσματικού και ασφαλούς εμβολίου δεν επετεύχθη ο στόχος του ΠΟΥ για εξάλειψη της νόσου από την Ευρώπη μέχρι το 2010. Αντίθετα το 2010 δηλώθηκαν στην Ευρώπη 30.367 κρούσματα ιλαράς, από τα οποία τα 22.005 (25 θάνατοι) καταγράφηκαν στη Βουλγαρία και αρκετά στη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ιρλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία.
Στην Ελλάδα από το 2000 ως και το 2009 δηλώθηκαν συνολικά 728 κρούσματα ιλαράς. Η μέση επίπτωση της νόσου για την πενταετία 2005-2009 για το σύνολο της χώρας ήταν 1,16 κρούσματα ανά 100.000 πληθυσμού. Στο χρονικό διάστημα της προηγούμενης δεκαετίας εκδηλώθηκε επιδημία ιλαράς, η οποία άρχισε μέσα στο 2005 και συνεχίστηκε το 2006, με αποτέλεσμα η επίπτωση της νόσου για το 2006 να φτάσει τα 4,65 κρούσματα ανά 100.000 πληθυσμού, ενώ στα προηγούμενα και επόμενα έτη δεν ξεπέρασε τα 0,51 κρούσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 2007 ως το 2009 δηλώθηκαν μόνο 5 σποραδικά κρούσματα. Από το 2010 βρίσκεται και στη χώρα μας σε εξέλιξη επιδημία, που αριθμεί 149 κρούσματα το 2010 (ετήσια επίπτωση 1,32 κρούσματα ανά 100.000 πληθυσμού) και 35 κρούσματα μέχρι το τέλος Μαΐου 2011.
Η έναρξη της επιδημίας σημειώθηκε σε άτομα Βουλγαρικής υπηκοότητας, με πιθανή συσχέτιση με την προαναφερθείσα επιδημία στη Βουλγαρία, η οποία αφορούσε κυρίως σε μετακινούμενους πληθυσμούς αθιγγάνων. Κατά την εξέλιξη της το 2010 δηλώθηκαν και κρούσματα σε άτομα Ελληνικής υπηκοότητας (κυρίως αθίγγανοι) και όπως φαίνεται πλέον η διασπορά της νόσου αφορά αυτόχθονες πληθυσμούς υψηλού κινδύνου με χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη (89% των ασθενών με γνωστή εμβολιαστική κατάσταση ήταν ανεμβολίαστοι).
Η ιλαρά αποτελεί την επόμενη νόσο-στόχο του ΠΟΥ προς εξάλειψη μετά την πολιομυελίτιδα
Επειδή στις μέρες μας το internet είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο αναζήτησης δεδομένων-γνωρίζοντας όμως που να αναζητήσει κανείς πληροφορίες, πράγμα που ιδιαίτερα στα εμβόλια οι γονείς είναι δύσκολο πολλές φορές να ξεχωρίσουν ένα αξιόπιστο από ένα μη αξιόπιστο site και εδώ κάπου αρχίζουν οι παρερμηνείες..- σας παραθέτω μερικά αξιόπιστα site βασισμένα στην επιστημονική τεκμηρίωση (Evidence Based Medicine)
Για γονείς